Sybe I. Rispens, Kunstmatige Intelligentie bestaat niet, in Computable, 23 december 2005.

Het is een utopie om een kunstmatig intelligente computer te ontwikkelen. Rispens beschrijft de historie van de mechanische klok en de computer en trekt een parallel tussen beide ten aanzien van kunstmatige intelligentie.
De grondslag of computers van kunstmatige intelligentie zijn te voorzien is eigenlijk de vraag wat denken is?
Het idee is ooit een machine te bouwen, met eenzelfde (of liefst nog meer)  intelligentie dan de mens.

Rispens zocht een model dat de rol van een eens nieuwe techniek, zoals de computer in onze tijd in het verleden heeft gespeeld en wat kunnen we daaruit afleiden voor nu? Hij komt uit bij de klok, als mechanische autonome tijdswaarnemer (informatieverwerker) Net als een computer doet een klok niets, hij heeft geen product, hij verwerkt informatie.

In de 17e eeuw was de vraag of dieren machines waren? Wetenschappers dachten dat de natuur uit kleien radertjes bestond, de natuur was iets mechanisch. De mechanische klok was de hoogste en de meest complexe vorm van techniek. Ze bouwden zelfs de natuur na, mechanische muggen. Natuurkunde in die tijd heette dan ook mechanische filosofie. In de 18 e eeuw ontdekte men dat de natuur meer is dan radertjes en klokken kunnen nooit denken.

Net als de klok toen, beïnvloedt de computer van nu de waarneming van wetenschappers. Andere metafoor maar zelfde methode. We kunnen geen afstand nemen van de computer. Computers zullen net als de klok niet kunnen denken.

Wat is denken en kunnen we intelligente machines maken zijn de twee onopgeloste wetenschappelijke vraagstukken van de 21e eeuw. Het debat over kunstmatige intelligentie gaat over de vraag of machines ooit taken kunnen verrichten die tot nu toe zijn voorbehouden aan mensen. Voorstanders zeggen van wel. Een minderheid zegt ‘ja, mits” of “nee, tenzij”. Ligt het verschil tussen de computer en het menselijke brein alleen in rekensnelheid en geheugencapaciteit? Intelligentie kan niet begrepen worden door een computerprogramma te schrijven dat zogenaamd intelligent gedrag zou vertonen. De computer kan de context van een bepaald programma niet verbreden zonder menselijk ingrijpen, een computer kan wel leren schaken, maar zodra hij buiten het schaakbord moet denken

Technologie moet nooit het laatste woord hebben en kan bepaalde dingen nooit bereiken. Je kan een robot programmeren als een hond, maar daarmee is het geen hond geworden.